هنر خوب گوش‌دادن

     گوش‌دادن با شنیدن تفاوت دارد؛ زیرا آگاهانه بوده و تمام توجه به گوینده است به خلاف شنیدن که چنین ویژگی ندارد.

     این هنر، گوش‌دادن فعال نام دارد که شامل رفتار متقابل ما در برابر گوینده است؛ برخلاف تصور مردم که گمان می‌کنند با  کلام بُرنده و حرف‌زدن باید بر مخاطب اثر گذاشت، گوش‌دادن فعال، کارامدترین روش‌های ارتباط مؤثر و عمق‌بخشی به آن است.

     از ویژگی‌های مهم سرگروه و مربی تربیتی سنگ صبوربودن برای مخاطب است؛ این شیوه در کاهش فشار عصبی مخاطب کارامد است؛ چرا که وقتی مخاطب احساس کرد به درستی درک شده است، آرام می‌شود.

گوش‌دادن را در یک تقسیم بندی کلی می توان به دو گونه تقسیم کرد:

1.گوش‌دادن ساده: گوش‌دادن آرام و با دقت؛

2. گوش‌دادن فعال: گوش‌دادن همراه  با رفتار و واکنش متقابل.

نکاتی پیرامون گوش‌دادنِ فعال:

1.لبخند‌زدن و برقراری ارتباط چشمی با مخاطب هنگام گوش‌دادن، تاثیر مثبتی بر نگرش او نسبت به شما دارد؛

2. فعالیت‌های حاشیه‌ای همچون: حاشیه‌نگاری، خواندن پیامک  و...  نگرش  منفی در مخاطب ایجاد می‌کند و حس می‌کند که علاقه‌ای به شنیدن مطالب او ندارید؛

3. واکنش مناسب در پاسخ به صحبت‌های گوینده، اطمینان او را نسبت به شنیده‌شدن کلامش جلب خواهد کرد؛ برای‌مثال وقتی سخن گوینده جالب است به نشانه تعجب ابروها را بالا بکشید و یا گاهی لبخند زده و سر را تکان دهید؛

4. واکنش‌های کلامی می‌تواند تکمیل‌کننده رفتارهای شما در هنگام صحبت مخاطب باشد؛

برای‌نمونه، می‌توانید هنگام شنیدن مطلبی تازه می توانید واژه «واقعا» یا «عجب» باشد.

بایسته است از صحبت‌کردن پی‌درپی مکرر و طولانی، میان صحبت گوینده دوری‌کرده و مانع صحبت او نشویم.